Een activiteit die controverse veroorzaakt
In tegenstelling tot vele mariene soorten (zalm, zeebaars, zeebrasem) is de aquacultuur van grote tonijnachtigen niet perfect onder de knie en wordt er in verschillende landen (Australië, Japan, Europa) nog steeds uitgebreid mee geëxperimenteerd om de volledige kweekcyclus over verschillende generaties uit te voeren, met als doel de vangsten op zee te elimineren en de winst te maximaliseren. Voorstanders van de aquacultuur van grote tonijnachtigen geloven dat de kweek de druk op de wilde bestanden zal verminderen. Milieu-organisaties zijn van mening dat het probleem alleen maar verplaatst zal worden, waarbij de visserijdruk zal verschuiven naar de “voervissen” aan de basis van de voedselketen, waardoor het hele mariene ecosysteem verstoord zou kunnen raken.
Tonijn mesten
De kweek van blauwvintonijn is bijna uitsluitend gebaseerd op “mesten”, een techniek waarbij jonge tonijn in het wild wordt gevangen en in grote viskwekerijen wordt opgekweekt tot commerciële grootte. Gevoed met “voeder “vis (10 kg sardines of makreel levert 1 kg tonijn op), wordt de vis snel vetgemest alvorens te worden geslacht en geëxporteerd naar consumptielanden, hoofdzakelijk Japan, ver van de plaats waar hij wordt geproduceerd, wat bijdraagt tot de uitstoot van broeikasgassen. De activiteit is controversieel; voorstanders van duurzame visserij vinden dat toekomstige kwekers worden gedecimeerd en dat transparantie ontbreekt.
Zoalsde blauwvintonijnaquacultuurthans wordt beoefend, lijkt zij verre van duurzaam te zijn, aangezien zij onder meer het probleem oproept van het beheer van de mariene hulpbronnen, de ecologische gevolgen en de uitstoot van broeikasgassen.
De hoek van de deskundigen
In de mesterijen worden drie soorten met een hoge marktwaarde gemest : de Atlantische blauwvintonijn(Thunnus thynnus), de Pacifische blauwvintonijn(Thunnus orientalis) en de Zuidelijke blauwvintonijn(Thunnus maccoyii). Meer dan 50 kwekerijen, gevestigd in Australië, Mexico, Japan en het Middellandse Zeegebied, produceerden in 2014 in totaal 36 350 ton, waarvan 14 500 ton Atlantische blauwvintonijn, voornamelijk in Italië, Spanje, Kroatië, Malta en Turkije.
Het overgrote deel van de blauwvintonijn die in de Middellandse Zee door de industriële visserij wordt gevangen, is bestemd voor de vetmesterij die de Japanse markt bedient.
