Van de meer dan 300 soorten schildpadden, leven er slechts 7 in de zee
Er zijn meer dan 300 soorten schildpadden in de wereld, waarvan 250 aquatisch (levend in zoet water, wetlands en moerassen), 60 terrestrisch en slechts 7 marien, zoals Flegra Bentivegna uitlegt in het volgende informatieblad.
Zes soorten in dezelfde familie: de Cheloniidae
Van de zeven soorten zeeschildpadden behoren er zes tot de familie Cheloniidae. Deze familie heeft als kenmerk dat ze een met schubben bedekt kopborststuk zonder romp heeft en één of twee klauwen aan de vinnen. Alleen de lederschildpad behoort tot de familie van de Dermochelyidae, die gekenmerkt wordt door de afwezigheid van hoorns en schubben op het kopborststuk.
Onderscheidende kenmerken
De lederschildpad: de meest massieve
Dermochelys coriacea is de enige soort in de familie Dermochelyidae. Het is de meest imposante van de zeeschildpadden. Hij kan 400 kg wegen en meer dan twee meter lang zijn. Zijn schaal is niet bedekt met schubben, maar met een taaie huid.
De groene schildpad: kleur van de plant
Chelonia mydas is de grootste van de cheloniids. Zijn gewicht varieert van 160 tot 250 kg en zijn hoogte van 80 tot 130 cm. In het juveniele stadium is de groene schildpad hoofdzakelijk carnivoor en voedt zich met kleine schaaldieren en vissen.
Als volwassene wordt hij vegetariër en voedt zich hoofdzakelijk met zeeplanten. Hij dankt zijn naam aan de ongewone kleur van zijn vlees, te wijten aan zijn dieet.
De onechte karetschildpad: een efficiënte kaak om carnivoor te zijn
Caretta caretta wordt tot 120 cm groot en weegt 200 kg. Hij is een vleeseter en eet kwallen, kleine vissen, krabben en garnalen. Een krachtige kaakspier stelt hem in staat de schaaldieren te verpletteren alvorens ze op te eten.
De karetschildpad: een gewaardeerde schoonheid
Eretmochelys imbricata weegt 60 tot 90 kg bij een grootte van 60 tot 120 cm. Hij is omnivoor en voedt zich met sponzen, waardoor zijn huid giftig is voor mensen. Deze eigenschap heeft hem in staat gesteld uit de buurt te blijven van stropers die in vlees geïnteresseerd zijn. Hij wordt echter bejaagd om zijn prachtige schubben, die gemakkelijk kunnen worden verwerkt tot kunstnijverheidsproducten zoals kammen of sieraden.
De olijf ridley schildpad: dreigende landing
Lepidochelys olivacea dankt zijn naam aan de olijfgroene kleur van zijn kopborststuk. Hij meet van 50 tot 75 cm voor een gewicht van 40 tot 50 kg. Hij is bekend om zijn massale landingen (in het Spaans “arribadas” genoemd) van vrouwtjes die eieren komen leggen op de stranden van de Pacifische kusten van Midden-Amerika (Mexico, Costa Rica, Panama), en ook in Zuid-Amerika, op de kusten van Suriname.
Kemp's ridley schildpad: de zeldzaamste
Lepidochelys kempii is de zeldzaamste en meest discrete. Het is ook de kleinste: van 45 tot 70 cm voor 30 tot 50 kg. Het ligt voornamelijk aan het Mexicaanse strand van Playa de Rancho Nuevo.
De platrugschildpad
Natator depressus komt uitsluitend voor tussen Australië, Papoea-Nieuw-Guinea en Indonesië. Tot op heden schijnen ze zich slechts op enkele stranden in Noord-Australië voort te planten. Zijn naam komt van zijn bijzonder platte schelp. Hij meet van 95 tot 130 cm voor een gewicht van 100 tot 150 kg. Haar dieet van zeekomkommers, schelpdieren en kwallen maakt haar tot een vleesetende schildpad.
Het bestaan van een achtste soort blijft controversieel
Sommige specialisten spreken van acht soorten schildpadden. Dit onderwerp blijft controversieel: Chelonia agassizii wordt soms beschouwd als een ondersoort van de groene schildpad Chelonia mydas.
Of er nu nog een soort bijkomt of niet, de huidige bedreigingen voor de mariene biodiversiteit zetten ons ertoe aan ons te verwonderen over deze “zeven zeeschildpadden van de wereld” en ze te beschermen.
