Sinds 2008 mobiliseert het Vorstendom Monaco, onder impuls van Z.S.H. Prins Albert II van Monaco en zijn Stichting, zijn krachten om de wereldopinie te waarschuwen en te trachten deze grote trekvogel, emblematisch voor het Middellandse Zeegebied, te beschermen.
De blauwvintonijn is zo machtig, maar toch zo kwetsbaar voor de financiële belangen die hij genereert. Sinds haar oprichting heeft de Prins Albert II van Monaco Stichting zich ingezet voor de bescherming van de soort en ervoor gezorgd dat Monaco de eerste staat was die internationale bescherming voor deze soort heeft aangevraagd. Dankzij het politieke optreden van het Prinsdom en de wereldwijde weerklank daarvan, zijn de door de wetenschappers voorgestelde quota nageleefd en zijn de bestanden zich beginnen te consolideren. Deze emblematische vis van de Middellandse Zee is dus representatief voor de macht van de mens om de visserij te reguleren met het oog op een duurzaam bestand en het voortbestaan van een soort. Hoewel de situatie van de blauwvintonijn in de Middellandse Zee zich lijkt te beginnen te herstellen, is de soort nog steeds kwetsbaar. Daarom is het van essentieel belang voorzichtig en waakzaam te blijven, illegale visserij te bestrijden en ervoor te zorgen dat het advies van wetenschappers altijd wordt opgevolgd, ook als dat afwijkt van de economische belangen. De "strijd" is nooit gewonnen en de herinnering aan de mens vervaagt voor de winst, wij moeten onze inspanningen voortzetten opdat deze heer van de oceaan onze mooie Middellandse Zee blijft bevolken.
Een moratorium om een voorbeeld te stellen
In 2008 is een moratorium ingesteld op de consumptie van blauwvintonijn uit het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee, op initiatief van de
Prins Albert II Stichting
en de Monaco Sustainable Development Association (MC2D), werd in het Vorstendom opgericht, in samenwerking met restaurants, detailhandelaars en supermarkten. Dankzij deze totaal ongekende nationale consensus geeft het Vorstendom het goede voorbeeld: blauwvintonijn wordt in Monaco niet meer te koop aangeboden, ook niet in sushirestaurants!
CITES poging tot opneming beweegt de naald
In 2009, op de 15Tijdens de zitting van de Conferentie van de partijen in Doha (Qatar) in maart 2010 heeft het Vorstendom (samen met Frankrijk) een procedure ingeleid voor opneming in bijlage I bij CITES, die, indien aangenomen, tot gevolg zou hebben gehad dat de internationale handel in blauwvintonijn zou zijn verboden.Oostelijke Atlantische Oceaan en Middellandse Zee. Hoewel het voorstel niet is aangenomen, heeft het de publieke opinie in de wereld tot ver buiten de grenzen van Monaco wakker geschud en bijgedragen tot het besluit van de ICCAT om de vangstquota te verlagen.
Van 2011 tot 2019 schorst Monaco de vangsten (beroeps- en recreatievisserij) in de wateren onder nationale jurisdictie.
Van wetenschap tot consumentenbewustzijn...
Sinds 2008, in partnerschap met het WWF, De Prins Albert II Stichting steunt talrijke programma’s die gericht zijn op een duurzaam beheer van de populaties op lange termijn (en niet langer op het tijdelijk aanvullen van de bestanden) door verschillende werklijnen te volgen: het begrijpen van de bewegingen en het gedrag van deze grote migrerende soort om een beter inzicht te krijgen in de bestanden en om redelijke quota’s vast te stellen, het beschermen van de voortplantingsgebieden (paaigronden) dankzij toevluchtsoorden in volle zee of andere beschermde mariene zones, het bestrijden van illegale visserij, het ontwikkelen van verantwoorde vistechnieken en consumptiegewoonten (dankzij Mr. Goodfish ), de voorkeur geven aan ambachtelijke en lokale visserij.
De Stichting steunt ook een
Programma voor het merken van blauwvintonijn
door satellietbakens in samenwerking met de
Federatie van zeevissers van Monte Carlo
o
in het heiligdom
Pelagos
een gebied waarover zeer weinig gegevens bestaan. De gegevens worden doorgegeven aan de ICCAT en dragen bij tot de raming van de bestanden en de vaststelling van quota om een duurzame blauwvintonijnvisserij te garanderen.
In navolging van zijn partners in het Prinsdom gebruikt het Oceanografisch Instituut het voorbeeld van de blauwvintonijn om het grote publiek te informeren en te mobiliseren over de uitdagingen van de mondiale visserij en de verdwijning van grote mariene roofdieren. Professor François Doumenge, eminent blauwvintonijnspecialist en van 1989 tot 2001 directeur van het Oceanografisch Museum, heeft talrijke wetenschappelijke en populaire werken over dit onderwerp gepubliceerd, waaronder “
De geschiedenis van de tonijnvisserij
“in 1998. Over dit onderwerp worden conferenties gehouden, zoals “Blauwvintonijn: geschiedenis van overbevissing en herstel”.
