Eerste schildpad merken voor het Oceanografisch Instituut in de Filippijnen
In 2016 maakte Z.S.H. Prins Albert II van Monaco gebruik van een officieel bezoek aan de Republiek der Filipijnen, op uitnodiging van president Benigno S. Aquino III, voor een bezoek aan het Tubbataha Reefs Natural Park, een koraalatol op de Werelderfgoedlijst, in het hart van de Suluzee.
Bij deze gelegenheid heeft Z.S.H. Prins Albert II van Monaco twee schildpadden uitgerust met Argos-bakens. Nicolas Pilcher, lid van de “Marine Turtle Specialist Group” van de IUCN en directeur van de “Marine Research Foundation” in Maleisië, en Angélique Songco, directeur van het “Tubbataha Reef Nature Park”, geven een analyse.
Argos bakens om de odyssee van de schildpadden te volgen
De oormerken zijn aangebracht bij twee schildpadden: een groene schildpad en een jonge karetschildpad; twee van de zeven soorten zeeschildpadden die tot dusver bekend zijn.
Deze twee specimens hebben veel aandacht gekregen en zijn door het Oceanografisch Instituut en zijn wetenschappelijke partners gevolgd.
Dankzij de geopositionering van de Argos bakens was het mogelijk hun route terug te vinden.
Waarom wordt het signaal soms onderbroken?
Het opsporen van schildpadden met merkers is soms moeilijk en het signaal kan worden onderbroken.
Verschillende factoren verklaren dit fenomeen, volgens Dr. G. G. B. Nicolas J. Pilcher: “Soms komt de schildpad te voorschijn maar is er geen satelliet aanwezig om het signaal te ontvangen; dit gebeurt regelmatig. Toevallig duurt dit soms een hele tijd. Een andere reden is de kwaliteit van het signaal zelf. Als de schildpad niet lang genoeg aan de oppervlakte blijft, is het signaal te kort om de geografische plaats te bepalen.
De bakenantenne kan ook principieel worden aangevochten, vooral wanneer deze bedekt is met marien afval van natuurlijke oorsprong (zeeplanten of algen bijvoorbeeld) of antropogeen, d.w.z. van menselijke oorsprong (plastic of ander afval) dat de transmissie verhindert.”
Waardevolle informatie over hun gedrag
Binnen het beschermde gebied van het Park evolueren schildpadden op een voorspelbare manier.
De groene schildpad verblijft op het bovenste deel van het rif van het zuidelijke eilandje, om zich te voeden met zeeplanten.
De karetschildpad gedraagt zich anders en brengt zijn tijd door op het buitenste deel van het rif van het noordelijke eilandje.
Waarom? Pilcher legt uit dat de jonge karetschildpad zich meer verplaatst om zijn voedsel te vinden, dat bestaat uit vleesproducten, ongewervelde dieren en zachte koralen. De groene schildpad evolueert, dankzij zijn vegetarisch dieet, op een kleinere ruimte.
Nog een zeer interessant gegeven : de jonge karetschildpad schijnt “uitstapjes” te maken naar diepe gebieden en vervolgens “invallen” te maken in de lagune, op zeer geringe diepte. Hoewel dit in dit stadium niet kan worden gestaafd, kan men zich voorstellen dat hij sommige roofdieren vermijdt.
Getuigenissen van haaienbeten
Toeristische duikers, die betrokken zijn bij het participatieve wetenschapsprogramma, hebben karetschildpadden met predatievlekken waargenomen.
Tijgerhaaien, waarvan bekend is dat zij zich onder meer voeden met zeeschildpadden, worden zeer regelmatig in het gebied gezien.
De duikers troffen ook talrijke walvishaaien en mantaroggen aan. Deze zeereuzen zijn ongevaarlijk voor zeeschildpadden omdat zij zich voeden met plankton, kleine visjes en schaaldieren.
Het is een buitenkansje voor deze duiktoeristen die zich in het hart van een beschermd gebied bevinden, waar zij de buitengewone biodiversiteit kunnen observeren.
Een recordaantal waarnemingen van karetschildpadden
Angelique Songco en Retchie Pagliawa van het Tubbataha Nature Park management team laten weten dat drie jaar na de oprichting van het Tubbataha Reef Watch programma, 2016 het hoogste aantal karetschildpadden zag, met name op de Black Rock en Delsan Wreck duiklocaties, beide gelegen op het South Islet.
Vanaf eind juni echter brengt de zuidwestelijke moesson regen en sterke winden. Het voorkomt dan het bezoek van Tubbataha Park.
In deze periode is de zee zeer ruw, waardoor navigatie en duiken onmogelijk zijn. Het is noodzakelijk enkele weken te wachten, zodat de teams van het Park en de “participerende toeristische duikers” hun onderzoek kunnen hervatten en de kans krijgen de twee emblematische schildpadden opnieuw te observeren.
Koraal, hart van de oceaan
Deze expeditie heeft geleid tot een documentaire, Corail, cœur de l’océan, geregisseerd door Frédéric Lossignol en geproduceerd door Gédéon Production, alsmede tot een tentoonstelling van David Doubilet.
