In het Middellandse-Zeegebied wordt de Atlantische blauwvintonijn al sinds het Neolithicum geëxploiteerd, zoals blijkt uit de rotsgravures in de grotten van het eiland Levanzo, bij Sicilië (foto hieronder, uiterst rechts: het is een tonijn en geen dolfijn!).
Het komt ook voor op deze Grieks-Hispaanse-Carthaagse bronzen munt (200 tot 100 v. Chr.), afkomstig uit Gades of Carthago Nova, een Griekse stad in Spanje. Coll. Oceanografisch Instituut.
Een ster uit de Japanse keuken
Tegenwoordig wordt blauwvintonijn gebruikt om sashimi en sushi te maken voor de gezondheidsbewuste Japanse consument. Andere tonijnachtigen (gestreepte tonijn, witte tonijn, geelvintonijn) worden meer gebruikt in conserven en andere bereide en verduurzaamde producten.
Voor blauwvintonijn worden recordprijzen betaald. In januari 2019 werd op de nieuwjaarsveiling in Tokio een 278 kg wegende Pacific blauwvintonijn (Thunnus orientalis neef van de Atlantische blauwvintonijn Thunnus thynnus), gevangen in het noorden van Japan, geveild voor een ongelooflijke €2,7 miljoen!
Tonijn uit de Middellandse Zee wordt geëxporteerd...
In het Middellandse Zeebekken wordt de blauwvintonijn door meer dan 20 landen geëxploiteerd, waardoor het een zeer gedeelde mariene hulpbron is die alleen in een internationaal kader kan worden beheerd. De laatste twee decennia is 60% van de vangsten gedaan door Frankrijk, Spanje, Italië en Japan, waardoor deze landen een bijzondere verantwoordelijkheid dragen.
Het overgrote deel van de blauwvintonijn die in de Middellandse Zee door de industriële visserij wordt gevangen, is bestemd voor de aquacultuur en voor de vetmesterij die de Japanse markt bevoorraadt.