Sinds zijn oprichting zet het Oceanografisch Instituut van Monaco zich in voor de bewustwording van de rijkdom en de kwetsbaarheid van de oceanen en voor de bevordering van een duurzaam beheer en een weldoordachte en doeltreffende bescherming van de oceanen.
Grote persoonlijkheden hebben deelgenomen, en doen nog steeds mee. Ontdek de meest opmerkelijke…
H.S.H. Prins Albert II van Monaco
Z.S.H. Prins Albert II van Monaco zet de persoonlijke inzet van zijn betovergrootvader Prins Albert I en zijn vader Prins Rainier III voor het milieu van onze planeet voort.
Hij luistert naar de wetenschappelijke gemeenschap en aarzelt niet om de bedreigingen voor de planeet rechtstreeks in het veld waar te nemen; hij is het enige staatshoofd dat de Noord- en de Zuidpool heeft bezocht.
Prins Albert I van Monaco
Prins Albert I van Monaco heeft een groot deel van zijn leven aan oceanografie gewijd.
Op zeventienjarige leeftijd ging hij bij de Spaanse marine, die hij in 1868 verliet. Twee jaar later nam hij deel aan de oorlog als luitenant in de Franse marine.
In 1873 kocht hij een zeilschip van 200 ton, de Hirondelle, waarmee hij de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan tot aan de Azoren doorkruiste. Tien jaar lang verwierf hij de kennis die hem in staat zou stellen een schitterende carrière als navigator en wetenschapper te beginnen.
Jules RICHARD (1863-1945)
Trouwe medewerker van Prins Albert I van Monaco
In 1887 werd Dr. Jules Richard, een Franse wetenschapper, aangeworven als secretaris voor het wetenschappelijk werk van de Prins. In 1900 werd hij benoemd tot directeur van het Oceanografisch Museum, dat toen nog in aanbouw was.
Dr. Richard nam deel aan talrijke oceanografische campagnes aan boord van de schepen van Prins Albert I, organiseerde en leidde het Oceanografisch Museum van Monaco en zag ook toe op de publicatie van de resultaten van wetenschappelijke campagnes die Albert I, Soeverein Vorst van Monaco, op zijn jacht had uitgevoerd.
Hij bleef directeur van het Museum tot aan zijn dood in januari 1945.
Prins Rainier III:
de oceaan onthuld
Onder impuls van de Prins zijn talrijke initiatieven genomen, zoals het verzet tegen het dumpen van kernafval in de Middellandse Zee, de organisatie van laboratoria op hoog niveau voor het mariene milieu en het sluiten van internationale overeenkomsten ter bestrijding van de vervuiling en ter bescherming van bedreigde diersoorten.
JACQUES-YVES COUSTEAU (1910-1997)
Als officier van de Franse Marine werd hij in 1957 de derde directeur van het Oceanografisch Museum van Monaco en bleef dat tot 1988, toen hij tot lid van de Franse Academie werd verkozen.
Kapitein Jacques-Yves Cousteau is de uitvinder en vernieuwer van een aantal apparaten die met de zee te maken hebben: diepzeeduiken, duikschotels, het principe van turbosailing.
Met zijn expedities aan boord van de Calypso en de Alcyone heeft Jacques-Yves Cousteau veel van zijn tijdgenoten bewust gemaakt van de onderwaterwereld door hen te helpen de rijkdommen, maar ook de kwetsbaarheid, van dit milieu te ontdekken.
“Het perspectief verruimen, de kennis voor toekomstige generaties vergroten, gevaren opsporen en de weg naar een betere wereld uitstippelen: als dit de doelstellingen van de ontdekkingsreiziger zijn, dan zijn wij allen – reizigers, geleerden, burgers, ouders en kinderen – betrokken bij deze formidabele expeditie die de mensheid heeft ondernomen”. Jacques-Yves COUSTEAU, uittreksel van “De mens, de Octopus en de Orchidee”, geschreven met Susan Schiefelbein, 1997
