Van 1885 tot 1910
Reeds in 1885 plande Prins Albert I van Monaco de oprichting van een laboratorium voor mariene biologie in het Vorstendom. Op de Wereldtentoonstelling van Parijs in 1889 wekten zijn wetenschappelijke verzamelingen, gepresenteerd in het paviljoen van Monaco, een enorme belangstelling.
Vervolgens ontwikkelde de Prins zijn laatste project, dat van een oceanografisch museum. De eerste steen werd gelegd op 25 april 1899. De inhuldiging, die met buitengewone luister werd gevierd, vond plaats op 29 maart 1910.
Uitgenodigd om te spreken op de Academie van Wetenschappen van de Verenigde Staten in Washington op 25 april 1921, hield hij zijn toespraak over de Oceaan, die beroemd is gebleven om de relevantie van zijn visionaire analyse…
Een visionaire toespraak
99 jaar geleden, op 25 april 1921, sprak Prins Albert I in de Academie van Wetenschappen in Washington de
Toespraak over de oceaan. Als visionair voorspelde hij enkele van de kwalen die de oceaan vandaag de dag teisteren, zoals de overexploitatie van hulpbronnen door nieuwe technologieën, destijds vertegenwoordigd door stoomtrawlers.
Tijdens zijn reis naar de Verenigde Staten in april en mei 1921 bezocht Prins Albert I het Smithsonian Institution in Washington.
Hij werd in het Witte Huis officieel ontvangen door President Harding en vervolgens ’s avonds in het Auditorium van het Nationaal Museum verwelkomd door Charles Walcott, voorzitter van de Nationale Academie van Wetenschappen. Het was tijdens deze avond, op 25 april 1921, dat Prins Albert I zijn toespraak in het Engels, “Studies of the Ocean”, hield voor de leden van de Academie. Tijdens deze reis werd hem de Agassiz-medaille toegekend, ter ere van zijn belangrijke bijdrage aan de oceanografie.
Een geleerde prins
Hij kreeg de bijnaam “Prins der Zeeën” vanwege zijn grote liefde voor de oceanen en initieerde enkele van de belangrijkste oceanografische campagnes van zijn tijd (zie De carrière van een zeevaarder). Na de dood van zijn vader in 1889 werd hij Prins van Monaco en, parallel met zijn expedities, ondernam hij diepgaande hervormingen op politiek, economisch en sociaal vlak. Hij was een moderne democraat en gaf het Prinsdom een grondwet, wat hem zeer populair maakte bij het Monegaskische volk.
“De oceanografie heeft nog steeds de taak te wijzen op het gevaar dat in alle landen wordt veroorzaakt door het misbruik van de rijkdommen van de zee, of dit nu slecht geregeld is of slecht gecontroleerd wordt. Dit is misschien wel de beste claim op de bezorgdheid van allemaal. – Albert I van Monaco, Bulletin de la Société de géographie commerciale de Bordeaux, n°13-14 (7-21 juli 1902), 1902.
Een tempel geheel
gewijd aan de zee
In contact met professor Milne-Edwards, toenmalig directeur van het Natuurhistorisch Museum in Parijs, ontwikkelde Prins Albert I het project om een tempel te creëren die geheel gewijd was aan de zee. Het doel is om de collecties die hij in de loop der jaren heeft verzameld te laten zien. Op 25 maart 1910 werd de opening van het Oceanografisch Museum in Monaco gevierd, op 23 januari 1911 gevolgd door de opening van het Oceanografisch Instituut (sindsdien het “Maison des Océans”) in Parijs.
« En ik heb het Oceanografisch Instituut opgericht waar wetenschappers uit alle naties kunnen samenwerken. De laboratoria met het Museum bevinden zich in Monaco in een paleis dat de intellectuele mensheid waardig is; het centrum van verspreiding dat voor deze nieuwe cultuur noodzakelijk is, bevindt zich in Parijs in de universitaire wereld ». (Toespraak van Prins Albert I tot het Koninklijk Geografisch Genootschap van Madrid, 1912)
EEN HUMANISTISCHE PRINS
Prins Albert I, die zeer humanistisch was, onderscheidde zich ook door de oprichting van een Internationaal Instituut voor de Vrede, waarvan de ideeën en beginselen reeds vóór de oprichting van de Volkenbond of de VN visionair bleken te zijn. Als liefhebber van gerechtigheid ijverde hij aan de zijde van Zola en Clémenceau voor een herziening van het proces tegen kapitein Dreyfus en nodigde hem zelfs uit, in een open brief die in de pers werd gepubliceerd, om op zijn kasteel in Marchais te komen rusten zodra genoegdoening was verkregen. De weldadige prins en erudiete vorst Albert I van Monaco stierf op 26 juni 1922, in algeheel respect.
De geschiedenis van Albert I: een synopsis door Mevr. Carpine-Lancre
Ontdek een van de werken van Jacqueline Carpine-Lancre over het verhaal van Albert Honoré Charles Grimaldi en zijn sterke aantrekkingskracht tot de onderwaterwereld.
