Blauwvintonijn doet het beter
maar het is nog niet gered
De Atlantische blauwvintonijn, die al sinds de oudheid wordt gezocht voor zijn vlees, haalt nu recordprijzen, niet het minst door een wereldwijde rage van sushi en sashimi. Deze “kip die gouden eieren legt” wekt de begeerte op en ontketent de hartstochten. Als gevolg van overbevissing zijn de mariene populaties van deze over grote afstanden trekkende soort zo sterk afgenomen dat een internationaal beheersplan moest worden opgezet. Dit begint vruchten af te werpen, maar de voorraden blijven kwetsbaar en zijn nog niet aangevuld.
Het Vorstendom Monaco onderneemt actie om het voortbestaan van deze emblematische soort van de Middellandse Zee veilig te stellen, een concreet voorbeeld van de problemen en uitdagingen bij het beheer van de hulpbronnen die ons door de Oceaan worden aangereikt, en een perfecte illustratie van onze moeilijkheid om op duurzame wijze te consumeren.
Het is in deze context dat het Oceanografisch Instituut u dit speciaal verslag over blauwvintonijn aanbiedt, en om de initiatieven en federatieve acties van het Vorstendom Monaco op dit gebied onder de aandacht te brengen.
Meer dan een symbool is de instandhouding van de blauwvintonijn een test van ons vermogen om eindelijk een collectief verantwoordelijke houding.
H.S.H. Prins Albert II van Monaco
De situatie verbetert, maar niets is gewonnen...
Dankzij de gezamenlijke actie van enkele landen en ngo’s, die heeft geleid tot de versterking van het herstelplan en een efficiëntere controle, is de situatie van de blauwvintonijn sinds 2009 verbeterd. De gerapporteerde vangsten nemen af, de jonge blauwvintonijn is talrijker, de paaibiomassa neemt toe en de vissers observeren de tonijn regelmatiger. Wetenschappers zijn van mening dat de soort niet langer wordt overbevist, maar dat de populaties, hoewel in betere conditie, zich niet hebben hersteld en op een niveau blijven dat veel lager is dan dat van vóór de industriële visserij. Waakzaamheid is geboden, vooral omdat bepaalde slechte praktijken blijven bestaan, met name de illegale visserij, die een punt van zorg blijft, en de eetlust nog steeds even groot is als vroeger.
Nu de vangstquota in 2019 en 2020 opnieuw zullen worden verhoogd (de hoogste niveaus sinds de invoering van het herstelplan), is het aan de internationale gemeenschap, de wetenschappers en de consumenten (en dus aan ieder van ons) om de evolutie van de situatie van de blauwvintonijn in de komende jaren op de voet te volgen. Wordt vervolgd, dan!